Kamuran Cakir 
Bazen daha evden çıkmadan içimizden tökezleriz. Belki aynaya baktığımızda kendimizi fazla eleştiririz. Belki de söylediğimiz bir cümle yanlış anlaşılır ve saatlerce aklımızdan çıkmaz. Bu anları herkes yaşar. Çoğu zaman hayatı zorlaştıran dışarıdaki insanlar değil, aslında biz kendimiz oluruz.
İşte tam da bu noktada öz-şefkat devreye girer. Bu, sadece başarılı olduğumuzda kendimizi sevmek değil, hata yaptığımızda ya da beklentilerimizi karşılayamadığımızda da kendimize anlayışla yaklaşmaktır. Kulağa basit geliyor ama aslında en zor şeylerden biridir. Çünkü stres ve öz-eleştiri başladığında, vücudumuz bir tehdit altındaymış gibi tepki verir: kalp hızlanır, düşünceler durmadan döner, kaslar gerilir. Bu döngüyü kırmak için pratik gerekir.
Burada küçük bir teknik destek işe yarayabiliyor: kulak klipsi ya da hafif bir kulaklık ucu büyüklüğünde bir cihaz. Dış kulağın belli bir noktasına takıldığında, acısız ve çok küçük uyarılar gönderiyor. Hedefi Vagus siniri. Bu sinir, beyin ile kalpten sindirime kadar birçok organ arasında bir iletişim hattı gibidir. Hafifçe uyarıldığında, bedenin stres modundan çıkıp rahatlama moduna geçmesi kolaylaşır.
Elbette bu tek başına mucize yaratmaz. Asıl etki, bu uyarıların öz-şefkat ve farkındalık meditasyonu ile birleştiğinde ortaya çıkar. Meditasyon zihinsel hazırlığı sağlar, cihaz ise bu süreci hızlandırır. Araştırmalar, ikisini bir arada yapanların daha hızlı ve daha güçlü bir şekilde sakinleştiğini gösteriyor.
Ama cihaz şart değil. Vagus siniri doğal yollarla da harekete geçirilebilir: derin ve yavaş nefes almak, nefes verirken daha uzun süre ayırmak, hafif egzersiz yapmak, hatta gülmek… Gün içinde kısa molalar vermek, bilinçli nefes almak, omuzları gevşetmek ve kendine içtenlikle destek vermek de aynı etkiyi yaratır. Tek fark, bunun zaman almasıdır. Cihaz arabada gaza biraz daha fazla basmak gibi. Ama direksiyonu tutup yolda ilerlemek yine sana ait.
Gündelik hayat için şu önemli: Öz-şefkat sadece güzel bir fikir değil, aynı zamanda bizi daha dayanıklı yapan bir beceridir. Hayat hızlandığında kendimize küçük duraklar yaratabiliriz. Örneğin yola çıkmadan arabada birkaç saniye beklemek, öğle arasında derin bir nefes almak ya da bir şeyler ters gittiğinde kendimize dostça bir söz söylemek… Cihazı da deneyebiliriz, ama unutmadan: Asıl güç içsel tutumumuzda.
Çünkü bizi değiştiren cihazın titreşimi değil. Bizi değiştiren, kendimize engel olmaktan vazgeçip, tıpkı bir dostumuza davrandığımız gibi kendimizi desteklemeye başladığımız andır. Diğer her şey – ister küçük bir cihaz, ister derin bir nefes – sadece bunun mümkün olduğunu hatırlatan bir yardımcıdır.
About the Author
